گفتگو با بانوی خنده رو قمی که نمایش را درس میدهد

نخستین بانوی مربی نمایش‌های خلاق که به شاگردان خود نمایش باشور ونشاط خاصی درس میدهد،بهترین شیوه آموزش نمایش وبازیگری را در سنین پایین دانست. چون در چنین سنی امکان رشد استعدادها بیشتر وجود دارد.

به گزارش گروه فرهنگ وهنر  پایگاه خبری رهپویان قم،این بانوی خند رو وسرشار از شور ونشاط قمی که برای آموزش هنر به شاگردان خود از هیچ تلاش وکوششی فروگذاری نمی کند،از شیوه های آموزشی منحصر به فرد خود در این زمینه سخن گفت.

اکرم مهدی‌زاده بانوی هنرمند و موفق قمی متولد ۱۳۶۰است که فعالیت هنری خود را در نیمه دهه ۷۰ فعالیت هنری خود را با نمایش کودکانه آغاز کرد و پس از آن با حضوردر مرکز صدا و سیمای قم به اجرای نمایش‌های رادیویی با همکاری هنرمندان پیشکسوتی مانند احمد سلیمانی و علی فرحناک، فعالیت خود را دراین عرصه ادامه داد و درنیمه نخست دهه ۸۰ پس از فراگیری تخصصی کارگردانی در انجمن سینمای جوان استان قم، با تولید نخستین فیلم کوتاه در جشنواره‌های استانی و ملی خوش درخشید. علاقه وی به کودکان موجب شد که فعالیت هنری خود را روی نمایش‌های کودکان متمرکز کند تا جایی که به عنوان «نخستین بانوی مربی نمایش‌های خلاق» در استان قم شناخته شد. در این راستا روزنامه ایمان گفت‌و‌گویی را با این بانوی هنرمند ترتیب داد.
*به عنوان یک بانوی هنرمند قمی مشکلی هم در راه رسیدن به اهدافتان داشته‌اید؟
هرگاه قرارباشد کاری برای نخستین بار صورت بگیرد ممکن است مشکلاتی را هم به همراه داشته باشد و این مسئله نسبت به من هم صدق می‌کند ولی من تلاش کردم با وجود محدودیت‌هایی که برای فعالیت هنری بانوان وجود داشت درراه رسیدن به اهدافم وعملی کردن آن‌ها گام بردارم.
*چه عاملی موجب شد که شما روی کارنمایش کودکان متمرکز شوید؟
من به کودکان و احساسات و عواطف پاکشان علاقه دارم، به همین دلیل تلاش کردم کودکان و نوجوانان را با نمایش‌های ویژه این گروه سنی شاد کرده و همچنین با دعوت آنان برای حضوردر کلاس‌های آموزش اجرای نمایش هیجاناتشان را تخلیه کنند.
*ارتباط شما با هنرجویان نوجوان چگونه است؟
ارتباط صمیمانه‌ای بین من و هنرجویانم وجود دارد تا جایی که آنان را تشویق می‌کنم هیچ مسئله‌ای را پیش خود پنهان نکنند. من معتقدم درون ریزی در کودکان می‌تواند بسیار خطرناک و تهدیدی جدی باشد و کار آنان را به جای باریکی بکشاند و دچار آسیب جدی شوند.
*درراستای برگزاری کارگاه‌های نمایش خلاق شخص و یا نهادی هم با شما همکاری دارند؟
در حال حاضر با آقای «حسین فدایی حسین» که یکی از اساتید برجسته و فعال در زمینه نویسندگی نمایش کودکان به شمار می‌رود همکاری خوبی داریم و کارگاه‌های گوناگونی نیز با موضوع نمایش خلاق برگزار کردیم. همچنین همکاری مطلوبی نیز با کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان استان قم دارم وبا همکاری این نهاد به برگزاری کارگاه‌های نمایش خلاق و بازیگری اقدام کردم که توانسته نتایج خوبی را به دنبال داشته باشد.
* اشتغال در خارج از منزل مشکلی برای زندگی خانوادگیتان بوجود نمی‌آورد؟
هر بانویی که بیرون از منزل به کار اشتغال دارد ممکن است زمان کمتری را در کنار خانواده باشد ولی این مسئله حائزاهمیت است بانوانی که به انجام کارهای اداری و فرهنگی در خارج از منزل اشتغال دارند، همیشه برنامه ریزی و مدیریت بهتری برای زندگیشان دارند و توجه به همه این عوامل به صورت صحیح در کنار هم می‌تواند فضای خوبی را در خانه و خانواده ایجاد کند.
*برای شناخت علایق و مشکلات فرزندان خود تا چه میزان موفق بودید؟
تلاش کردم سه فرزندم را به سمتی ببرم که علایق، مشکلات و اهداف آنان را بشناسم، شاید سالانه حدود ۴۰۰ کودک و نوجوان به صورت هنرآموز با من در ارتباط هستند و من همانگونه که برای استعدادیابی وعلایق آنان تلاش می‌کنم برای فرزندان خودم نیز از هیچ تلاشی فروگذار نیستم و به دنبال ترغیب انگیزه آنان هستم.

*فعالیت اجتماعی درقم برای شما محدویتی ایجاد نکرده است؟
محدودیت ممنوعیت نمی‌آورد؛ هرچند که شهر قم از جمله شهرهایی به شمار می‌رود که دارای هنجارهای خاصی است ولی من تلاش می‌کنم با این نوع فضا در جامعه سازگار باشم و با شناخت اصولی ازهنجارهای شهرم دیدگاه صحیح و متناسبی را دنبال کنم که این شناخت می‌تواند موجب موفقیت‌های بسیاری درکار‌ها باشد. من سعی کردم دربحث ارتقاء فرهنگی شهرم کوشا باشم و ازیک پوسته‌ای خودم رابیرون بکشم و به همه بانوان بگویم «ما می‌توانیم» به شرطی که خودمان منزلت خود را حفظ کنیم.
*همسرتان نسبت به فعالیت‌های اجتماعی شما چه واکنشی نشان می‌دهد؟
همسرم همیشه پشتیبان و مشوق من برای انجام کارهای اجتماعی‌ام است و این مسئله جای قدردانی دارد. در بسیاری از اوقات در کارهای منزل هم کمک شایانی به من می‌کند تا بهتر بتوانم در انجام فعالیت‌های اجتماعی موفق باشم.
*فعالیت فرهنگی و اجتماعی در خارج استان قم هم داشته‌اید؟
هنگامی که در تهران تحصیلات تکمیلی‌ام را سپری می‌کردم، با استفاده از این فرصت تلاش کردم با کسانی که در فضای فرهنگی کار می‌کردند جلساتی را برای فرهنگسازی و آسیب‌شناسی برخی مسائل

جامعه داشته باشم. در این راستا با دعوت از خانواده‌ها به اکران فیلم‌هایی پرداختیم که سطح آگاه اجتماعی آنان را بالا می‌برد که به طورمثال؛ فیلم «هیس دختران فریاد نمی‌زنند» یکی از فیلم‌هایی بود که اکران و آسیب‌شناسی شد که هدف از این اقدامات رساندن خانواده‌ها به درک صحیح و متقابل بود. کلاس‌های خصوصی فن بیان، زبان بدن و ارتباط موثر که از مهارت‌های بازیگری به شمار می‌رود نیز در پایتخت برگزار کردم که بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
*هنرمندان بسیاری در مناطق زلزله زده برای یاری زلزله زدگان حضور یافتند، شما چطور؟
در روزهای نخست زلزله عازم کرمانشاه شدم زیرا احساس می‌کردم کودکان این حادثه تلخ بی‌پناه هستند و با فضای روحی ناراحت کننده‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند، به همین دلیل برای ایجاد فضایی شاد با گروه «امام رضایی‌ها» با سرپرستی حاج حسین یکتا به عنوان کار‌شناس کودک و مسوول کسانی که می‌خواستند در مناطق زلزله زده کار کودک انجام دهند به این مناطق اعزام شدم.
*هدفتان از سفر به مناطق زلزله زده چه بود؟
هدف من و سایر دوستانی که در این مناطق حضور یافته بودیم این بود که بگوییم که ما آمده‌ایم با شما همدل شویم و خارج از هر دید قومیتی و مذهبی زبان مشترک خودمان را به ارمغان آوردیم و زبان ما همدلی ودرک است که به لطف خداوند توانستیم با نمایش‌هایمان فضای شادی را برای بچه‌ها رقم بزنیم.
*کار جدیدی هم در دست دارید؟
با همراهی کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان نمایشی که برای گروه سنی «ب ج و د» است آماده می‌شود که این نمایش (کارگاهان مدرسه) نام دارد. نمایشنامه آن توسط آقای حسین فدایی تهیه شده و تمرین آن مدتی است که آغاز شده است. وجه تمایز این نمایش با سایر نمایش‌های کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان، صحنه‌ای بودن این نمایش است که پس از اتمام این کار، نمایش شاد عروسکی کودک را آماده می‌کنیم.
*چه عاملی موجب شد که کانون پرورشی کودکان و نوجوانان به سمت نمایش‌های صحنه‌ای روی بیاورد؟
این کانون، هدف و سیاست‌هایی داشت که حتما باید نمایش‌های آن در فضای عروسکی به صحنه می‌رفت تا هنگام همزاد پنداری به روحیه کودکان لطمه‌ای وارد نشود ولی برگزاری کلاس‌های بازیگری متعدد که سال‌های اخیر برگزار شد نشان داد که نوجوانان علاقمند هستند که خودشان یک نمایش صحنه‌ای اجرا کنند و من نیز زمینه را برایشان فراهم کردم.

گفتگو از: سمانه سادات فقیه سبزواری