درشرایط پاندمی،بهترین راه برای روشن نگاه داشتن چراغ تئاتر،تئاتر خیابانی است

با رای هیئت داوران نخستین جشنواره تئاتر خیابانی افلاکیان جایزه نخست کارگردانی این جشنواره به هومن پیری رسید.

به گزارش پایگاه خبری رهپویان قم؛با رای هیئت داوران نخستین جشنواره تئاتر خیابانی افلاکیان جایزه نخست کارگردانی این جشنواره به هومن پیری رسید. او ۲۱ سال سن دارد و بجز کارگردانی، بازیگری و نورپردازی را هم در تئاتر تجربه کرده‌است. پیری سال‌هاست در باشگاه تئاتر تجربه حوزه هنری قم مشغول تجربه اندوزی‌ست و پیش از این نیز در جشنواره اجراخوانی حوزه هنری قم توانسته جایزه دوم بازیگری را نصیب خود کند. با این کارگردان خوش‌آتیه گفتگویی درباره فعالیت‌های هنری‌ و اثر برگزیده‌اش در جشنواره افلاکیان، «سرباز سرردار» داشته‌ام که در ادامه می‌خوانید.

درباره داستان نمایش «سرباز سردار» برایمان بگوئید.

نمایشنامه «سرباز سردار» به نویسندگی آقای مرتضی شاه کرم داستان رشادت و فداکاری سردار سلیمانی و یکی از هم‌رزمان‌شان به اسم حسین یوسف‌الهی است. این را هم بگویم که حاج قاسم به خاطر کرامت این شهید بزرگوار وصیت می‌کند که در کنار این شهید به خاک سپرده شود.

چه شد که به فکر تولید این اثر افتادید؟

کارهایی با موضوع شهدا و  موضوعاتی از این دست کارهایی دلی هستند. من به عنوان یک جوان معتقدم که صدقه سری همین شهداء و انتخاب این بزرگواران بوده که ما حالا در گروه‌های نمایشی کنار هم جمع می‌شویم. حقیقتش مدتی بود دوست داشتم کاری در مورد شهدا انجام بدهم تا اینکه متن این نمایش را استاد محمد رضا آزاد به من معرفی کردند و استاد احمد سلیمانی عزیز‌ که هیچ وقت حمایت و کمک‌شان را  از ما دریغ نکردند و حق پدری‌گردن ما بچه‌ تئاتری‌های حوزه هنری دارند، گروه ما را راهنمایی و حمایت کردند تا این اثر برای اجرای عمومی آماده شود، در این بین جشنواره افلاکیان سر راه ما قرار گرفت و قسمت شد که کار  را در این جشنواره ارائه کنیم و دیده شود.

چرا نمایش سرباز سردار در قالب نمایش خیابانی تولید شد؟

مهمترین دلیلش پاندمی کرونا بود. این قالب به ما این امکان را می‌دهد تا بتوانیم کار را در فضا و محوطه‌های باز اجرا برویم.

باز هم دوست دارید در عرصه تئاتر خیابانی کار کنید؟

بله، چرا که نه. در این شرایط پاندمی، بهترین مدیوم برای روشن نگاه داشتن چراغ تئاتر، تئاتر خیابانی است.

نمایش خیابانی چه ویژگی هایی دارد؟

برخلاف باور عموم که نمایش خیابانی کار راحتی‌ست اتفاقا برعکس کار بسیار سختی‌ست. مهمترین ویژگی‌ کار خیابانی همه جانبه بودن آن است و اینکه شما می‌بایست سر راه تماشاگری که میان هزار مشغله زندگی قرار دارد، ظاهر شود و او را وادار کنی که پای صحبت شما بشیند و لحظه‌ای به فکر فرو رود. این بسیار لذت‌بخش است.

مهمترین مشکلات در مسیر تولید این اثر چه بود؟ شما در مواجه به این مشکلات چه کردید؟

خب قطعا هر کاری پر از مشکلات هستش و طبیعتا ما هم استثنا نبودیم ولی واقعیتش ما هر گره ای در کارمان افتاد به نظرم اول خود شهدا آن گره را برایمان باز کردند و دوم اینکه آقای سلیمانی و آقای آزاد بسیار حمایت‌مان کردند. هر کجا در مسائل فنی به گرهی برخوردیم به این عزیزان مراجعه کردیم.

مهمترین ویژگی گروه شما که موجب موفقیت‌تان در جشنواره افلاکیان شد، چیست؟

مهمترین ویژگی همدلی و رفاقت چندین ساله‌ای‌ست که ما در باشگاه تائاتر تجربه با همدیگر داریم . شناخت و درک متقابل ما از یکدیگر. دوست دارم همینجا از بازیگران و دوستان عزیزم سید محمدرضا پیغمبری، سید مصطفی مقیمی و علی فهیمی که به من اعتماد کردند و مردانه پای کار ایستادند تشکر کنم. خدا  را شکر که مزد زحماتشان را گرفتند و خوش درخشیدند.

جشنواره افلاکیان چه طور تجربه‌ای برای شما بود؟ چه پیشنهادی برای بهتر شدن آن دارید؟

تجربه‌ی خوبی بود البته که این جشنواره نو پا  است و  قطعا ایراداتی به آن وارد است. انشالله این جشنواره بتواند بعد از ریشه‌کن شدن ویروس کرونا، ملی شود، مثل جشنواره تئاتر مهر کاشان و …

شهر قم با توجه به ظرفیت‌هایی که در تئاتر دارد می‌تواند به قطب تئاتر خیابانی ایران تبدیل شود و این اتفاق باعث پیشرفت تئاتر قم ‌شود. از طرفی در صورت تکرار این اتفاق هر ساله در این ایام بوی عطر شهداء در شهر می‌پیچد و مردم شهر منتظر این اتفاق و جشنواره هستند.

چه شد که به سمت تئاتر رفتید؟

واقعیتش جواب این سوال طولانی‌ست اما کوتاه و مختصرش این است که برای اینکه بتوانم‌ با زبان هنر دغدغه‌های خودم را با دیگر انسان‌ها به اشتراک بگذارم به تئاتر رو آوردم.

چه مسیری را برای رسیدن به جایگاهی که امروز در تئاتر دارید طی کرده‌اید؟‌ و چه پیشنهادی به علاقمندان به تئاتر دارید؟

مسیر بازیگری و هنر سخت است و واقعا صبر می‌خواهد. من یه شعر از حافظ را دوست دارم که به نظرم جای درستش اینجاست؛

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر

آری شود ولیک به خون جگر شود

من این شعر را به یادگار از استاد احمد سلیمانی دارم. پیشنهادم برای علاقمندان به تئاتر صبر و پشتکار هست و البته امید که نیروی محرکه‌ی هر کاری‌ست.