سریال  یاور..شروعی طلایی وپایانی گنگ وبی سرانجام

سریال یاور که در ایام ماه مبارک رمضان خیلی ازمردم  روزه دار را پس ازافطار به پای گیرنده های تلویزیون میخوکوب میکرد ومیتوان آن را جزء سریال های موفق وپرطرفدار ماه رمضان به شمار آورد،گرچه شروعی طلایی داشت ودر طی یکماه ارتباط خوبی با مخاطبین خود برقرار کند،اما مانند بیشتر سریالهای اخیر ایرانی،متاسفانه پایانی گنگ ونامشخص داشت!

به گزارش خبرنگارهنری پایگاه خبری رهپویان قم، سریال یاور که در ایام ماه مبارک رمضان خیلی ازمردم  روزه دار را پس ازافطار به پای گیرنده های تلویزیون میخکوب میکرد ومیتوان آن را جزء سریال های موفق وپرطرفدار ماه رمضان به شمار آورد،گرچه شروعی طلایی داشت ودر طی یکماه ارتباط خوبی با مخاطبین خود برقرار کرد،اما مانند بیشتر سریالهای اخیر ایرانی،متاسفانه پایانی گنگ ونامشخص داشت به طوری که خیلی از بینندگان این سریال که منتظر دیدن پایانی خوش برای این سریال بودند،با یک پایانی نامفهوم وبی پاسخ در این سریال مواجه شدند!

در طی پخش این سریال ،ماشاهد بودیم که برای مشخص شدن قاتل (شامیز) چندین قسمت مردم در انتظار مشخص شدن قاتل بودند وبه نوعی تا تونستند بهش آب بستند وطولانی ترش کردند،اما هنگام رسیدن به قسمتهای پایانی ودرحالیکه بینندگان منتظر دیدن سرانجام سرنوشت  قهرمانان این سریال مانند آصف ونوه های دختر وپسر اون بودند،به یک باره دوربین مانند خیلی از سریالهای ایرانی مانند(آنام و..)به بالا رفته وخیلی از مردم را در حسرت دانستن سرانجام پایان داستان تنها گذاشت وبه نوعی سوهان روح مردم شد!

برای مثال پاسخ به سوال سرنوشت آصف پس از رفتن به زندان چی شد؟آیا با نوه آصف چلویی ازدواج میکنه یانه؟ آیا سرگرد که گفته بود مجرد هست ویاور از اون بسیار خوشش آمده بود با اون ازدواج میکرد یا آصف که قسمت پایانی بازهم برعشق وعلاقه خود به نوه یاور اصرار میکرد!

آیاپس از آزاد شدن آصف از زندان،پدرش از کردار ناپسند خود پشیمان نشده وفرزند خودرا به جمع خانوادگی خود قبول کند؟یا اینکه یاور باقبول با پیشنهاد ازدواج آصف با نوه خود،اونو به عنوان فردی دیگر از اعضای خانواده خود می پذیرفت و…

به عقیده نگارنده،اگر نویسندگان وکارگردانان این سریال کمی به خودشون زحمت بیشتری میدادند وباحوصله بیشتری فیلم وفیلمنامه را تدوین وطراحی میکردند تا یک پایان طلایی برای این سریال که به نوعی شبیه سریال ستایش بوده وپرطرفدار شده بود، رقم میزدند.

امید است دیگر هرگزشاهد چنین پایان هایی گنگ ومبهم برای سریال های ایرانی نباشیم.

حسین کبابی