چرا ؟! به ماچه!

پایگاه خبری رهپویان قم.دل نگار محمدرضاقاسمی نیا
چرا ؟!
به ماچه!
بسیاری ازمواقع اتفاق افتاده که درخصوص موضوعی اززبان خودیافردی دیگرجمله ؛به ماچه!؛ راشنیده ایم.
درحالی که اگربه دقت اندیشه وتامل کنیم به نتیجه می رسیم که آفت وآسیب های برخی از موارددرکوتاه مدت یا دراز مدت خواه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به ما هم ارتباط خواهد داشت!
ماننداین که ازکسی کارناشایست وناپسندی رامی بینیم ولی اورا ارشادوخیرخواهی نمی کنیم!
پایمال نمودن حقی را می بینیم ولی جلو آن را نمی گیریم!
پیشنهادیانظری به ذهن می رسدولی آن را طرح نمی کنیم!
بی راهه رونده ای رامی بینیم ولی راه رابه اونشان نمی دهیم!
قلم وقول و قدمی راازکسی که روحیه ایمان وامیدراازمردم سلب می کندمی بینیم ولی ماسکوت می کنیم!
کم کاری وسهل انگاری ویاترک فعل مدیریا همکارمان را می بینیم ولی تذکر نمی دهیم!
ضرر و خسارت به بیت المال و محیط زیست ومنابع طبیعی را می بینیم ولی بی تفاوت و بی خیال هستیم!
اجرانکردن‌قانون رامی بینیم ولی تذکر نمی دهیم!
رعایت نکردن‌قوانین ومقررات رانندگی رامی بینیم ولی بی تفاوت می گذریم!
بی نظمی همکارمان رامی بینیم ولی تذکرنمی‌دهیم!
بدقولی دوستمانمان رامی بینیم ولی نارضایتی نشان نمی دهیم!
ازتوانایی وقدرت وحمایت برخورداریم ولی درخدمت به محتاجان دریغ می سازیم!
دوستی موردتهمت و غیبت واقع می شوددرحفظ آبرویش دفاع نمی کنیم!
ارتکاب منکرات وحرامی رادرانظارعمومی می بینیم ولی بدون واکنش می گذریم!
احتکاروگران فروشی و اجحاف درحق دیگران رامی بینیم ولی بی تفاوت می گذریم!
ظلم ومظلوم را می بینیم ولی دربرابر ظالم و ستمگر وحمایت ودفاع از مظلوم سکوت می کنیم!
گوش،چشم ، زبان واحساس داریم ولی گاهی کر ،کور ، لال وبی احساس می شویم!
جوان ونوجوانی رامی بینیم که دردام بدکاران ودغل بازان همنشین است ولی اورانجات ورها نمی سازیم!
اختلاف بین دونفرودوگروه را می بینیم ولی وساطت وایجادعاطفه ومحبت نمی کنیم!
تجربه ای کسب کرده ایم ولی درارائه ونشرآن بخل می کنیم!
ادعای دانایی و عالمی را داریم ولی طبیب دوار بطبه نیستیم و اقدام به یاددادن نمی کنیم!
اگرهمه بگوییم : به ماچه!
پس معنای هم زیستی وفرهنگ نوع دوستی و مفهوم آن چه برای خودمی پسندی برای دیگران هم بپسند چیست؟!
بنی آدم اعضای یک پیکرند!یعنی چه؟!
اخلاق ومسئولیت پذیری اجتماعی کدام است!؟

جامعه ای که به بلای فرهنگ غلط به ماچه!؟گرفتارشودبه جامعه ای عقب مانده ،سست،بی تفاوت، بی روح ،متوقف، بی احساس و بی عاطفه تبدیل می شود!ومعلولیت وناکارآمدی جامعه ونیز تسلط اغیار ازمیوه های تلخ آن خواهدبود!
اگر خیرخواه ونیک اندیش هستیم ؛چرا ؟به ماچه!
فراموش نکنیم که چون عضویک جامعه هستیم به زودی آفات و آسیب ها وعواقب بد ،به ماچه؟ دامن ماراهم می گیرد!
پس همه مخاطب می باشیم!
راستی ! ازیادنبریم که نصیحت ،تذکر،موعظه،ارشادوراهنمایی وآموزش بایدباهدف هدایتگری، اصلاح گری،دوستانه ودلسوزانه باشدکه زبان نرم و رفتاری صمیمانه ومخاطب شناسی و آگاهی ازشرایط آن ها هست!
محمد رضا قاسمی نیا
آذرماه ۱۴۰۲